Ik heb zoveel mooie reacties gehad op mijn vorige blog
https://sisufotografie.nl/in-bed-with/ . Wat fijn is het om te horen/lezen dat door iets wat jij doet, je een positieve invloed kunt hebben op een ander…….
En als je na een boudoirshoot van een klant de onderstaande tekst krijgt weet je zeker dat je op de goede weg zit…
Een stap dichterbij ‘zelfacceptatie’……
We kennen het allemaal, onzekerheid. Onzekerheid speelt bij velen, volgens mij iedereen. Dus ook bij mij. Nooit ben ik tevreden geweest met hoe ik eruit zag. Nooit kon ik met zelfvertrouwen in de spiegel kijken. Ik was niet dik, maar ik was ook zeker niet slank. Altijd wel een vetrolletje hier en daar. En ik moet je eerlijk bekennen dat de zwangerschappen ook geen steentje hebben bijgedragen aan mijn zelfvertrouwen.
Vorig jaar heb ik besloten, na vele diëten en, vele schommelingen om mijn levenspatroon aan te passen en te werken aan mijn voeding (op een gezonde manier en dus geen crash diëten meer) en mijn beweging. Ik heb hulp bij sporten ingeschakeld, mijn voedingspatroon aangepast en ik zou gaan knallen!! Mijn doel? Mooi in lingerie op de foto kunnen, waar ik tevreden over was. Ik heb hard geknald en ben afgevallen, mijn lijf werd strakker, ik dacht dat het allemaal goed zou komen……… maar toch. Door veel stress en andere dingen viel ik weer in het oude patroon. Ik kon het niet volhouden en de kilo’s vlogen er weer aan en mijn lijf werd minder strak. Het blijft een innerlijke strijd die ik constant met mijzelf aanga. Maar waarom kan ik nou niet tevreden zijn met hoe ik eruit zie? Oké, ik vind mezelf echt niet heel erg te dik, en ik ben met sommige dingen best tevreden, maar over heel veel dingen niet. En zo vind ik mezelf in lingerie gewoon echt niet mooi!!
De
boudoirfoto’s die Linda deelde op haar facebook, maakte iets in mij los
waardoor ik dacht: “Als zij dit kan, dan
kan ik dat ook.” Ik plaatste een
reactie en voor ik het wist was ik met haar aan het chatten. Ik besloot mezelf
dit te gunnen. Was ik op mijn streefgewicht? Was ik tevreden met wie ik ben? Was
mijn lijf strak genoeg? Nee totaal niet!!! Maar ik was er klaar mee om mezelf elke
keer zo naar beneden halen. Linda liet er ook geen gras over groeien en voor ik
het wist stond de afspraak gepland. Toch raakte ik lichtelijk in paniek en
gingen mijn gedachtes tekeer….”Hoeveel
dagen heb ik nog? Misschien moet ik even snel crashen om toch mijn buikje er
wat af te krijgen, en zodat mijn benen toch iets dunner lijken. Misschien moet
ik elke avond toch maar even weer heel hard gaan sporten!” Gek werd ik van mezelf! En ik zal je
vertellen dat van dit alles niks gekomen is. Want…. Ik hou van een drankje, van
lekker eten, lekker feesten. Bovendien, ik wil echt klaar zijn met mijzelf zo te
veroordelen en tevreden zijn met wie ik ben.
Daar ging ik dan… met mijn tas volgepakt met lingerie naar Linda toe. ’s Morgens, nadat ik onder de douche wegkwam, gingen mijn gedachtes weer. “Welke lingerie moet ik mee? Waar zie je mijn vetrollen het minste in?” Pfff…. Om moe van te worden.
Even later zat ik in de auto. “Zou ze serieus wijn in huis hebben gehaald?” *Dit grapte ze namelijk toen ik de afspraak maakte (met enige twijfels en allerlei smoesjes om het uit te stellen). Het was half 11…… niet echt een tijd om aan de wijn te gaan, maar het maakt je wel wat losser ;). Ik belde aan, en al snel deed ze de deur open. “Koffie of thee?” riep ze gelijk. “Nou doe mij maar wijn!” zei ik, gevolgd met dat het een grapje was en dat ik graag koffie wou. Zo zaten we elk met een kopje koffie en thee voor ons en hadden we het inderdaad over alle onzekerheden die er spelen en waarom mensen dit niet willen of durven te doen. En daarbij het hele social media die totaal niet helpend is bij zelfacceptatie wanneer je ‘een pondje meer hebt’.
Linda gaf aan heel blij te zijn met haar eigen shoot, en hoopte dat het de drempel op die manier wat lager zou zijn voor andere mensen. Precies de reden waarom ik hier zit vandaag. Door het kletsen en het uitwisselen van wat persoonlijke dingen, ontspande ik meer en gingen we naar de woonkamer. Heerlijk knus had ze een bed opgemaakt, speciaal voor de shoot. Ik opende de tas en vroeg me af wat ik aan moest doen, want er zat zoveel in de tas. Nadat Linda op de hoogte was van alles wat mee was en er een aantal dingen opgehangen waren ging het eerste setje aan. Nog ietwat onzeker liep ik naar het bed, maar door een lieve opmerking van Linda kon ik nog meer ontspannen. Althans, ik moest hier eerst nog even een negatieve opmerking over maken dat ik dat niet vond, maar goed, het ijs was in ieder geval gebroken. De onzekerheden konden aan de kant geschoven worden en ik kon mijn poses aannemen. De heerlijke directheid van Linda maakte het nog luchtiger en ontspannen. Althans de poses is keihard werken… hahaha.
Linda schoot een paar foto’s en liet mij deze zien. Ja, daar was ik wel tevreden over. Het vertrouwen was er, de onzekerheid was nog minder en voor ik het wist stond ik me zonder schaamte elke keer om te kleden. “Waar maakte ik mij nou zou druk om? ” De humor, zelfspot en directheid die Linda heeft, de kunst die ze maakt met haar fotografie, op welke manier dan ook, ik had vertrouwen in deze ochtend. Ik had vertrouwen in haar! En tijdens het schrijven van deze blog, maakt mijn telefoon een geluid van een berichtje die ik van haar binnenkrijg…”alvast een voorproefje…” Ik zie en bekijk de foto. Mijn foto, mijn lijf, met m’n rondingen, maar mooi neergezet. Een foto van mijzelf, in lingerie, waar ik écht tevreden mee ben! Elegant, sexy, maar heel vrouwelijk. Ik ben er trots op!
Ik heb genoten van de ochtend. Ik ben tevreden met de foto’s die ze mij deze ochtend heeft laten zien, en met de foto’s die ik inmiddels al toegestuurd heb gekregen. Ik ben tevreden met mezelf op de foto, ik ben tevreden met de rondingen die te zien zijn op de foto, kortom ik mag echt tevreden zijn met hoe ik eruit zie. Want wanneer ben je echt tevreden? En wat zegt je lijf over wie je daadwerkelijk bent? Uiteindelijk gaat het om het innerlijke, En daar ben ik zeer tevreden over 😉 Ik ben benieuwd naar de rest van de foto’s. Maar mijn dag is geslaagd…… Ik voel me trots, en blij dat ik het gedaan heb. Zelfacceptatie? Het begin is er, maar vandaag was het er zeker!
*P.s. ik had echt wijn in huis….
Recente reacties